Του Γιώργου Κράλογλου Ο πρωθυπουργός προσκαλεί επενδυτές στην «ανοικτή» αγορά ενέργειας της χώρας. Αλλά η αρμόδια υπουργός (του νέου ΠΑΣΟΚ) κ. Τίνα Μπιρμπίλη ορθώνει «αναχώματα» για να προστατέψει τα κρατικά ενεργειακά μονοπώλια. Ο πρωθυπουργός προσκαλεί επενδυτές για τον εκσυγχρονισμό των μεταφορών. Ο αρμόδιος όμως υπουργός (του παλαιού ΠΑΣΟΚ) κ. Δ. Ρέππας αποφεύγει συστηματικά τον Πρέσβη μιας από τις ισχυρότερες χώρες της Ε.Ε. που μεταφέρει προτάσεις επενδυτών της χώρας του για στρατηγική ανάπτυξη του ΟΣΕ. Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Σημαίνουν, κατά την άποψή μου, πλήρη επιστράτευση και πάλι της παλαιοκομματικής διγλωσσίας του ΠΑΣΟΚ ως ένδειξη υποταγής στις συντεχνίες του ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΜΕ.
Τις συνδικαλιστικές συντεχνίες που, όπως δηλώθηκε...
στο πρόσφατο πολιτικό συμβούλιο του κόμματος, είναι «σπλάχνα από τα σπλάχνα του».
Υποταγή, λοιπόν, που εκφράζεται, για παράδειγμα, με την «διπλωματική» άρνηση του κ. Ρέππα να κάνει ραντεβού με τον Πρέσβη που προανέφερα γιατί, προφανώς, την περίοδο αυτή που οι συνδικαλιστές των κρατικών συγκοινωνιών μαζί με το ΠΑΜΕ κατεβάζουν τους εργαζόμενους στο δρόμο του είναι δύσκολο να συζητάει είσοδο ξένων στρατηγικών επενδυτών στον ΟΣΕ.
Του είναι δύσκολο να δείχνει ότι «ξεπουλάει» τον ΟΣΕ.
Βεβαίως ούτε ο κ. Ρέππας ούτε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου μπορούν να μας εξηγήσουν από πού περιμένουν επενδύσεις αν δεν κάνουν ιδιωτικοποιήσεις.
Από πού περιμένουν επενδύσεις όταν εγγράφως οι επενδυτές (πάνω από 5 υπομνήματα) τούς εξηγούν πως είναι ασύμφορες οι επενδύσεις στην Ελλάδα όταν σε γειτονικές χώρες ακτίνας 600-1.000 χιλιομέτρων μπορούν να επενδύσουν με φορολογία 10% χωρίς προβλήματα για το μέλλον των αδειών τους, χωρίς γκαζάκια, χωρίς εμπρησμούς και κυρίως χωρίς ΠΑΜΕ.
Ας μην έχουμε την ελαχίστη αμφιβολία ότι επενδυτές θα έλθουν μόνο μέσα από την αποκρατικοποίηση.
Μέσα από πραγματική ιδιωτικοποίηση του κρατικού τομέα της οικονομίας που ελέγχει το 70% της oικονομίας και δυστυχώς συντηρείται μόνο με την ανοχή όλων των Ελλήνων φορολογουμένων.
Ενός κρατικού τομέα που διατηρεί ακόμη μετά μανίας σε μονοπωλιακή κατάσταση, τις μεταφορές, τα ταχυδρομεία, τα πετρέλαια, το υπέδαφος, τα νερά, τα λιμάνια, την αμυντική βιομηχανία, το ρεύμα, το φυσικό αέριο και μέρος του Τραπεζικού τομέα.
Να λοιπόν γιατί μπροστά στην κατάσταση αυτή το ΠΑΣΟΚ καταφεύγει και πάλι στο δοκιμασμένο «κόλπο» της διγλωσσίας.
Δεν έχω άλλη εξήγηση καθώς μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχάσω την «ιστορική» διγλωσσία του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980.
Τότε που τα κυρίαρχα συνθήματα της «Αλλαγής» ήταν τα «Έξω οι βάσεις του θανάτου» και «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο» με τα ανάλογα πανό έξω και από τα κτίρια όπου την ίδια στιγμή η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου υπέγραφε την παραμονή των Αμερικανικών βάσεων και τις συμβάσεις πλήρους εναρμόνισης της ελληνικής νομοθεσίας προς την Κοινοτική.
Τότε που το ΠΑΣΟΚ, παίρνοντας τη σκυτάλη των κρατικοποιήσεων από την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή και Π. Παπαληγούρα που φόρτωσαν στην πλάτη του Έλληνα φορολογούμενου τις περιουσίες Ανδρεάδη, Νιάρχου, Ωνάση και 60.000 διορισμένους κομματικούς φίλους, μετέτρεπε σε «σπλάχνα» του το πελατειακό σύστημα των συνδικαλιστών.
Τότε που το ΠΑΣΟΚ βάφτισε τους διεστραμμένους πυρομανείς, και κατ΄ επάγγελμα αριστεριστές και κομπλεξικούς αντιεξουσιαστές σε «νεαρά άτομα». Τότε που ούρλιαζε με τις ντουντούκες στο χέρι ότι ο λαός είναι στην εξουσία.
Αυτό λοιπόν το ΠΑΣΟΚ επανεμφανίζεται σήμερα έχοντας απέναντί του τον πρωθυπουργό και ορισμένους μόνο από το επιτελείο του που (έτσι δείχνουν μέχρι στιγμής) πιστεύουν στην ανάπτυξη και στην προσέλκυση επενδύσεων.
Των επενδύσεων εκείνων που έχει ανάγκη ο τόπος και κυρίως οι πάνω από 1.00.0000 άνεργοι μόνο του ιδιωτικού τομέα.
Γιατί όπως υπόσχεται το βαθύ ΠΑΣΟΚ, άνεργοι του δημόσιου τομέα δεν πρόκειται να υπάρξουν...
Οι συμβασιούχοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που θα απολυθούν είναι απλώς άτυχοι. Γιατί επέλεξαν να διορισθούν τα 2-3 τελευταία χρόνια από μια κυβέρνηση που δεν μπορούσε να εγγυηθεί ούτε το δικό της μέλλον...
Αν είχαν διορισθεί όμως μέχρι το 2004 δεν τρέχει τίποτε... Ούτε απόλυση, ούτε άγχος για την δουλειά του αύριο.
Το δημόσιο θα μείνει και αυτοί θα περάσουν καλά...
Τα καλύτερα όμως δυστυχώς τελείωσαν και γι΄ αυτούς.
Αλλά τι περιμένει όλους εκείνους που απολύονται και θα απολύονται από τον ιδιωτικό τομέα;
Τους περιμένει το άγνωστο όπως περιμένει και τους Έλληνες επιχειρηματίες που δεν έχουν ήδη «πλάτες» σε οίκους του εξωτερικού που ακόμη διατηρούν «μπίζνες» με την Ελλάδα. Οι άνεργοι αυτοί είναι σχεδόν αδύνατον να απορροφηθούν γιατί οι μόνες επενδύσεις που μπορούν να γίνουν στην Ελλάδα είναι αυτές που θα αντικαταστήσουν το αποτυχημένο κράτος επιχειρηματία του 70% της οικονομίας.
Άλλες δεν πρόκειται να γίνουν γιατί απλούστατα δεν είναι συμφέρουσες. ΄Έστω και με επιδότηση.
Όμως το πέρασμα του κρατικού τομέα στον ιδιωτικό μπορεί ίσως να το επιθυμεί ο κ. Παπανδρέου και ένα-δυο ακόμη μέλη της κυβέρνησης. Δεν το επιθυμεί όμως το ΠΑΣΟΚ.
Γι΄ αυτό θα πορευόμαστε με το «κόλπο» της διγλωσσίας.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου