Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Ο πριγκιπικός γάμος και η ελληνική «τρέλα»


*Χθες παρακολούθησα το "κεντρικό δελτίο ειδήσεων" του Alpha. Από τα 51 συνολικά λεπτά, τα 16 ήταν για το συγκεκριμένο γεγονός. Αν αφιέρωναν τόσο χρόνο για τη Μακεδονία, τότε δεν θα είμασταν εδώ που είμαστε σήμερα.

Γιατί να μας απασχολεί ένας πριγκιπικός γάμος στη Βρετανία; Επειδή απασχολεί τη Βρετανία και είναι το κοσμικό γεγονός των ημερών στον πλανήτη. Ως εκεί. Το να μιλάμε...
 (και να γράφουμε γι’ αυτό) δεν μας κάνει φιλοβασιλικούς ή ρηχούς, όπως το να το αγνοούμε δεν μας κάνει δημοκράτες ή ψαγμένους. Αλλωστε δεν μιλάμε για την Ελλάδα, δεν κάνουμε δημοψήφισμα, άρα γιατί να κάνουμε… κοκό;

Ναι, σύμφωνοι, περνάει άσχημα μεγάλο μέρος του λαού μας, αλλά τι σχέση έχει αυτό με τον γάμο (και τα πουρνάρια); Νομίζετε ότι δεν υπάρχουν Βρετανοί που περνάνε άσχημα και θα ξεροσταλιάσουν για να δουν τι νυφικό θα φορέσει η τέως Καιτούλα και νυν Αικατερίνη;

Επιπλέον, να είστε βέβαιοι πως ένα μεγάλο μέρος του μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού που περνάει άσχημα, θα παρακολουθεί για ώρες το Star και τον Alpha. Οπως παρακολουθεί σταθερά σίριαλ και εκπομπές με ανάλογη θεματολογία, όπως αγοράζει σωρηδόν τα σχετικά περιοδικά. Και δεν νιώθουν ότι πρέπει να απολογούνται γι’ αυτό.

Περνάνε καλά. Όχι επειδή βλέπουν πως και οι πλούσιοι έχουν δυσκολίες και δυστυχίες, όπως εμείς οι «κοινοί θνητοί». Τα παρακολουθούν και τα αγοράζουν επειδή διασκεδάζουν, επειδή το εισόδημά τους δεν τους επιτρέπει να έχουν πολλές επιλογές και η παιδεία τους δεν τους έμαθε ότι υπάρχουν άλλες, ακόμη και δωρεάν, με τις οποίες και καλά θα περάσουν και πραγματική γνώση θα τους προσφέρουν. Δεν τα βλέπουν επειδή «αυτά σερβίρουν τα κανάλια». Με ένα απλό ζάπινγκ, διαπιστώνεις ότι υπάρχει και άλλο μενού. Περί ορέξεως όμως…

Να μην υπερβάλουμε λοιπόν. Ούτε προς τα πάνω ούτε προς τα κάτω. Οποιος θέλει να δει, ας το δει. Οποιος δεν θέλει, έχει πολλά άλλα να κάνει. Οσο για τα media, δεν μπορούν βεβαίως να το αγνοήσουν. Αλλά το πώς και πόσο θα το προσεγγίσουν είναι επίσης δική τους επιλογή. Και, δόξα τω Θεώ, την τελική κρίση (και επιλογή) την έχει πάντα το κοινό.

Και επειδή η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού τιμάει διαχρονικά το κληρονομικό δικαίωμα στην πολιτική, επιτρέπεται νομίζω να ευχηθούμε… και στα δικά μας! (Ψυχραιμία είπαμε…).
Του Στέλιου Σοφιανού

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου