Τα 10 πιο ενοχλητικά πράγματα σε ένα εστιατόριο

Σίγουρα η πείνα που μας καταβάλλει όταν περιμένουμε το φαγητό μας σε ένα εστιατόριο μας κάνει να μεγεθύνουμε κάποια αρνητικά στοιχεία που βλέπουμε γύρω μας. Υπάρχουν όμως, κάποιες αντικειμενικά ενοχλητικές καταστάσεις που μας «κόβουν» την όρεξη κάθε φορά που τρώμε έξω.

Ο διπλανός σας ρουφάει τη σούπα του σφυρίζοντας… κλέφτικα, τα κινητά όλων χτυπάνε σε συγχορδίες και ντεσιμπέλ που ταράζουν ακόμη και τους περαστικούς εκτός εστιατορίου και τι θέλει πια αυτό το μωρό που κλαίει ακατάπαυστα εδώ και τρία τέταρτα;...
 Να φάει. Όπως κι εσείς.

Μόνο που κάθε φορά που επισκέπτεστε κάποιο εστιατόριο βρίσκετε δεκάδες πράγματα που μπορούν να σας «κόψουν» την όρεξη. Εμείς φτιάξαμε μια λίστα με μερικά από αυτά, έτσι ώστε να τα εντοπίζετε εύκολα και εγκαίρως τις επόμενες φορές που πηγαίνετε για φαγητό και να αλλάζετε δρόμο (ή εστιατόριο εν προκειμένω), πριν να 'ναι αργά.


1. Η κυρία με το σκυλάκι

Μέσα σε ένα εστιατόριο σίγουρα δεν είναι πολύ πιθανό να δούμε ένα λυκόσκυλο να κόβει βόλτες ανάμεσα στα τραπέζια. Όποιος, όμως, ισχυρίζεται ότι δεν έχει δει κάτι τέτοιο σε εξωτερικούς χώρους εστιατορίων, τότε ή πεινάει πολύ και δεν βλέπει γύρω του ή είναι ο ίδιος κάτοχος ενός συμπαθέστατου τριχωτού τετράποδου. Συμπαθέστατου μεν, ενοχλητικού για τέτοιες περιπτώσεις δε, όταν το αφεντικό του πετάει «διακριτικά» τα αποφάγια ένα-ένα κάτω από το τραπέζι, μαζεύοντας όλες τις μύγες και σφήκες της περιοχής, μαζί με το σόι τους.


Όπως καταλαβαίνετε, το σκυλί που ήρθε παρά τη θέλησή του και δέθηκε σε μια καρέκλα με την εντολή να περιμένει, δεν είναι το πρόβλημά μας. Το πρόβλημα είναι το αφεντικό του, το οποίο δεν σέβεται τους κανόνες υγιεινής σε ένα μέρος που οι υπόλοιποι θέλουν να φάνε και το σκυλάκι μπορεί να γαβγίζει, να τινάζεται ή να κοιτάει το απέναντι πόδι καρέκλας σαν την επόμενη πιθανή τουαλέτα του.


2. Πάτα με να σε πατώ…

Σε περίπτωση που βρίσκεστε στις διαστάσεις της Κέιτ Μος ή της μικρής Ελένης και μπορείτε να ξεγλιστρήσετε από το κάθισμά σας χωρίς να το μετακινήσετε, τότε δεν έχετε τίποτα να ανησυχείτε. Όλοι οι υπόλοιποι, το πιθανότερο είναι να αντιμετωπίζετε μια σχετική δυσκολία ή να έχετε σφηνώσει αρκετές φορές ανάμεσα σε τραπέζι και καρέκλα σε ορισμένα εστιατόρια που πιστεύουν ότι ο σκοπός που τα επισκεπτόμαστε δεν είναι να φάμε, αλλά να γνωριστούμε με τους διπλανούς και τους πίσω μας, οι οποίοι είναι σαν να κάθονται μαζί μας.


Καταλαβαίνουμε ότι τα ενοίκια είναι υψηλά και όσο πιο κοντά είναι τοποθετημένα τα τραπέζια, τόσο περισσότερα θα χωρέσουν και τόσο μεγαλύτερα κέρδη θα έχει το εστιατόριο –αν γεμίσουν τα τραπέζια- αλλά οι πελάτες συνήθως δεν θέλουν να τρώνε κρέας και να μυρίζουν το ψάρι του διπλανού τους, ούτε να ακούνε τα προβλήματα στη δουλειά που αντιμετωπίζει ο πίσω τους. Έχουν κι αυτοί τα δικά τους.

Για να μην αναφερθούμε στο πόσα ποτήρια είναι εύκολο να πάρει κανείς σβάρνα καθώς πηγαίνει στην τουαλέτα ή προσπαθεί να φορέσει το μπουφάν του λόγω στενότητας χώρου. Αφήστε μας να αναπνεύσουμε κι εμείς θα σώσουμε τα ποτήρια σας!

3. Ακόμα ένα… μπουκαλάκι

Αν υπάρχει ένα πράγμα με το οποίο πραγματικά δεν χρειαζόμαστε βοήθεια – τουλάχιστον όσο ακόμη μπορούμε να περπατήσουμε στην ευθεία και να πούμε την προπαίδεια του 2 χωρίς λάθη – είναι το να ξαναγεμίσουμε το ποτήρι μας με κρασί.

Το να το κάνει κάποιος σερβιτόρος για εμάς, μας φέρνει σε αμήχανη θέση, καθώς δεν μεγαλώσαμε σαν τον πρίγκιπα Ουίλιαμ και το να μας γεμίζει κάποιος το ποτήρι με κρασί ή νερό, δεν μας είναι οικείο – ειδικά όταν με το ζόρι βγαίνουν τα χρήματα να πληρώσουμε το λογαριασμό.
Συν τοις άλλοις, πάει πολύ κρασί χαμένο όταν γεμίζουν ακατάπαυστα τα ποτήρια όσων δεν κάνουν μεγάλη κατανάλωση, αφήνοντας λιγότερο για τους υπόλοιπους, με αποτέλεσμα το «ακόμα ένα ποτηράκι» να γίνεται «ακόμα ένα μπουκαλάκι» και η λυπητερή στο τέλος να μας προκαλεί δάκρυα.

4. Η εποχή των… παγετώνων

Παρ’ όλο που το ποτό μας μπορεί να διατηρηθεί για περισσότερη ώρα δροσερό με λίγα και μεγάλα παγάκια που θα αργήσουν να το μετατρέψουν σε νερό, αυτά τα γιγαντιαία παγάκια που χτυπάνε στη μύτη και τα δόντια μας καθώς πίνουμε μια γουλιά, δεν θα λέγαμε ότι είναι πολύ πρακτικά. Άλλωστε, κανείς δε θέλει να πέφτει ορμητικά στο στόμα του ο… κύβος του Ρούμπικ καθώς απολαμβάνει το ποτό του.




5. Τα ποτήρια του… Πολύφημου

Σίγουρα, όσο μεγαλύτερο είναι ένα ποτήρι, τόσο καλύτερα μπορούμε να γευτούμε το κρασί. Όταν, όμως, το τραπέζι που καθόμαστε έχει μήκος όσο ο πήχυς μας, τότε τα γιγαντιαία ποτήρια που προσφέρουν κάποια εστιατόρια αφήνουν ελάχιστο χώρο για το πραγματικά σημαντικό πράγμα: το φαγητό!


Στα μείον αυτού του μεγέθους των ποτηριών είναι και η ποσότητα που καταναλώνουμε, καθώς χάνοντας την αίσθηση του μεγέθους τους, τα γεμίζουμε περισσότερο και κατ’ επέκταση αυξάνουμε και την κατανάλωσή μας– με αποτέλεσμα η προπαίδεια του 2 να μοιάζει πραγματικά δύσκολη, η τοποθέτηση του μπουφάν στο σώμα μας να μετατρέπεται σε κατόρθωμα και κατά την έξοδό μας να σκοντάφτουμε στα μισά τραπέζια του εστιατορίου τραγουδώντας το «Χάλι γκάλι».


6. Πού είναι η κέτσαπ;

Δεν μας νοιάζει αν η σάλτσα ντομάτας του μενού έχει παραχθεί από… χειρωνακτικό στύψιμο 9 διαφορετικών ειδών ντομάτας. Με το μπιφτέκι και τις τηγανητές πατάτες, με τα μπέργκερ και τα κλαμπ σάντουιτς θέλουμε την παλιά, καλή, παραδοσιακή κέτσαπ με την οποία μάθαμε να τα τρώμε κι όχι κάποια οργανική… μαρμελάδα ντομάτας.







7. Μια μερίδα, μα τι μερίδα

Όταν είμαστε πεινασμένοι και η μακαρονάδα μας έρχεται σε kingsize πιάτο δημιουργώντας ένα βουνό ζυμαρικών που αποτελούν ουσιαστικά τουλάχιστον 2 μερίδες σε 1, τότε δεν παραπονιόμαστε, καθώς πάντα πιστεύουμε ότι η πείνα μας είναι αρκετή να «του δώσει να καταλάβει».


Όταν, όμως, έρχεται ο λογαριασμός και διαπιστώνουμε ότι δεν ήταν στη μία μερίδα άλλη μία δώρο, αλλά ότι αυτό το τεράστιο πιάτο το πληρώνουμε αδρά, χωρίς να είναι ανθρωπίνως δυνατό να το φάμε (τα μισά μακαρόνια που αφήσαμε χαϊδεύοντας τη φουσκωμένη κοιλιά μας, τα μοιράστηκαν οι υπόλοιποι 3 συνδαιτυμόνες μας), τότε καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, βέβαια, μπορείτε να μην αφήσετε τη μερίδα του… Πόλντο να πάει χαμένη και να την πάρετε για το σπίτι, εξασφαλίζοντας φαγητό για τουλάχιστον 2 μέρες ακόμη.


8. Τουαλέτες 2 σε 1

Μπορεί με τα σαμπουάν και τα μαλακτικά η λογική «δύο σε ένα» να βολεύει, στην περίπτωση όμως της κοινής τουαλέτας για άντρες και γυναίκες είναι άξια καταγγελίας. Όλοι ξέρουμε πως οι ανατομικές διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα δημιουργούν… διαφορετικές συνθήκες στην τουαλέτα, οπότε καλό είναι να υπάρχουν οι αντρικές με τα σηκωμένα καπάκια και τις… αστοχίες παντού στη μία πλευρά και οι γυναικείες στην άλλη, με τις δικές τους ιδιομορφίες.

Είναι θέμα υγιεινής και σεβασμού τόσο προς τον άντρα, ο οποίος δεν θέλει να βρεθεί αντιμέτωπος με μια πλευρά της γυναικείας φύσης που δεν συμπαθεί και πολύ και κάνει την εμφάνισή της μια φορά το μήνα, όσο και προς τη γυναίκα, η οποία θα προτιμούσε μάλλον, μια πιο καθαρή τουαλέτα, χωρίς να βγαίνει από αυτή και να βρίσκει τον πελάτη του διπλανού τραπεζιού με λυμένη τη ζώνη να πλένει τα χέρια του με άρωμα λεβάντα.


9. Το μενού πλούσιο, το φαγητό… φτωχό

Πόσες φορές σας έχει τύχει να μην ξέρετε τι να διαλέξετε από τις δεκάδες επιλογές στο μενού και όταν έρχεται η ώρα να παραγγείλετε, να μην υπάρχει ούτε ένα από τα πιάτα που θέλατε και να συμβιβάζεστε τελικά με κάτι που δεν σας γεμίζει το μάτι – ούτε το στομάχι;


Και πόσο παγιδευμένοι μπορεί να αισθανόμαστε όταν καθόμαστε, μας στρώνουν το τραπέζι κι εμείς δεν βρίσκουμε τίποτα που να επιθυμούμε από αυτά που τελικά έχει να μας προσφέρει το μαγαζί, ανεξαρτήτως του τι γράφει στο μενού του;


10. Το νερό νεράκι (εμφιαλωμένο)

Είστε σε ταβέρνα και ετοιμάζεστε να καταναλώσετε πάσης φύσεως πικάντικο ψητό, χωριάτικη με κρεμμύδια, τζατζίκι, τυροκαυτερή και η παραγγελία έχει φτάσει στο τραπέζι χωρίς λίγο νερό να δροσίσετε τον οισοφάγο σας μετά από όλη αυτή την κατανάλωση.


Αναγκάζεστε να το ζητήσετε και σας φέρνουν εμφιαλωμένο που πρέπει να το πληρώσετε έξτρα, ενώ θα μπορούσαν να φέρουν μια κανάτα με νερό βρύσης και να το συμπεριλάβουν στο κουβέρ που ούτως ή άλλως θα πληρώσετε. Το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν –αλλά συνήθως δεν το κάνουν- είναι να σας ρωτήσουν τι νερό προτιμάτε προτού σας το φέρουν, αν δεν θέλουν τελικά το πουρμπουάρ να αποτελέσει χειρονομία προς εξαφάνιση.

Πηγή