Μονοψήφια αύξηση της τάξης του 5% και πωλήσεις που με τα βίας... ξεπέρασαν τα 60 εκατ. ευρώ, επιφύλασσε το 2011 για το ελληνικό κρασί. Επιπλέον, από την 49η θέση υποχώρησε στην 59η της λίστας με τα πιο εξαγώγιμα προϊόντα της χώρας. Η εικόνα των ελληνικών εξαγωγών κρασιού για το 2011, δεν απεικονίζει τις τεράστιες δυνατότητες και τις προοπτικές που έχει στο εξωτερικό. Σε αυτό συμφωνούν όλοι. Και πρώτοι απ' όλους οι Έλληνες οινοποιοί, οι οποίοι εμφανίζονται έτοιμοι να αφήσουν πίσω την εσωστρέφεια και να επεκταθούν σε νέες πολλά υποσχόμενες αγορές. Μια από αυτές είναι η Κίνα, όπου η κατανάλωση οίνου αυξάνεται σε ετήσια βάση με το εντυπωσιακό 30% και η κατά κεφαλήν κατανάλωση είναι μόλις 0,5 λίτρα, όταν στην «Ευρώπη των 27» ανέρχεται σε περίπου 20 λίτρα. Λέγεται μάλιστα πως τη στιγμή που οι Κινέζοι φθάσουν να καταναλώνουν κρασί όσο ο μέσος Ευρωπαίος, τότε ολόκληρος ο ευρωπαϊκός αμπελώνας δεν θα αρκεί για να καλύψει τη ζήτηση (!). Σημαντικά περιθώρια υπάρχουν και σε Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία αλλά και στις χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Ευκαιρία
Η ευκαιρία που παρουσιάζεται στους Έλληνες οινοποιούς είναι μοναδική, όπως λένε άνθρωποι που ξέρουν καλά το χώρο. Οι παραπάνω χώρες δεν έχουν ακόμη αποκρυσταλλώσει προτιμήσεις και οινική κουλτούρα ενώ οι κυριότεροι ανταγωνιστές μας, έχουν σχετικά μικρή παρουσία. Ειδικά στην Κίνα, όπως σημειώνει σε έκθεση του το Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της Ελληνικής Πρεσβείας στο Πεκίνο, η γνώση και ο σεβασμός της ιστορίας και του πολιτισμού μας αποτελεί καταρχήν ένα θετικό στοιχείο που μπορεί να αξιοποιηθεί.
Εμπόδια
Η κατάκτηση των διεθνών αγορών, όμως, δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά ένας δρόμος γεμάτος δυσκολίες και εμπόδια. Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, το σημαντικότερο είναι η έλλειψη προβολής και στοχευμένου marketing. Όπως σημειώνει ο διευθύνων σύμβουλος της «Τσάνταλη» Άγγελος Δημητριάδης «ενώ η ποιότητα των ελληνικών ετικετών έχει παρουσιάσει μια αξιοθαύμαστη εξέλιξη τα τελευταία 20 χρόνια, παρά ταύτα πρέπει να γίνουν ακόμη σημαντικά βήματα για να τονωθεί το προφίλ του ελληνικού οίνου στο εξωτερικό». Στην έλλειψη οργανωμένης προβολής στέκεται και ο πρόεδρος και διευθύνων της «Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη», Κωνσταντίνος Λαζαρίδης, ο οποίος τονίζει πως η Ιταλία και η Γαλλία αλλά και χώρες του Νέου Κόσμου όπως η Αυστραλία, η Αργεντινή, η Χιλή, και η Ν. Αφρική σε αντίθεση με την Ελλάδα έχουν επενδύσει συλλογικά στην προβολή των προϊόντων τους τα τελευταία χρόνια. Επίσης, η τιμή του ελληνικού κρασιού δεν είναι ανταγωνιστική ενώ υπάρχουν αναντιστοιχίες ποιότητας και τιμής σε ορισμένες ετικέτες, όπως παραδέχεται και ο επίτιμος πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου και διευθύνων σύμβουλος της« Ελληνικά Κελλάρια Οίνων» Βασίλης Κουρτάκης, λέγοντας μάλιστα πως «το ελληνικό κρασί είναι πιο ακριβό από αυτά των άμεσων ανταγωνιστών». Η γραφειοκρατία και οι ανεξέλεγκτες απεργίες που έχουν ως αποτέλεσμα να χάνονται πολύτιμα έσοδα με ευθύνη άλλων και όχι των οινοπαραγωγών αποτελούν σύμφωνα με τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου του Οινοποιητικού Συνεταιρισμού BAENI ? Νάουσας, Γιώργο Φουντούλη άλλο ένα «αγκάθι» στην προσπάθεια που καταβάλλουν οι οινοποιοί να μεγαλώσουν τις εξαγωγές τους. Στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν το μεγάλο κόστος παραγωγής, το κόστος δανεισμού το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνάει ακόμη και το 10% και η τεράστια καθυστέρηση στην επιστροφή του ΦΠΑ από το κράτος, ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλες οι εξαγωγικές επιχειρήσεις.
Η ισχύς εν τη ενώσει
Τι πρέπει να γίνει για κερδίσει το ελληνικό κρασί τη θέση που του αξίζει στις διεθνείς αγορές;
Σύμφωνα με τον κ. Δημητριάδη εκτός από την αποκατάσταση της ρευστότητας και το καλύτερο marketing, το κυριότερο είναι να ξεκινήσουν συνέργειες μεταξύ των Ελλήνων οινοποιών. Όπως λέει χαρακτηριστικά, για μια μικρή χώρα σαν τη δική μας, «η ισχύς εν τη ενώσει» είναι μια στρατηγική που θα δημιουργήσει μια δυνατή, κεντρική αντίληψη για τον ελληνικό αμπελώνα. Η συλλογική δουλειά είναι απαραίτητη με έμφαση στα πραγματικά εμπορικά αποτελέσματα, την έρευνα και την ανάπτυξη τόσο νέων προϊόντων υψηλής ποιότητας όσο και πρωτοβουλιών όπως ο οινοτουρισμός».
Το στοίχημα της Κίνας και η προοπτική της Ρωσίας
Το Ελ Ντοράντο του ελληνικού κρασιού
Το μεγάλο στοίχημα για τις ελληνικές εξαγωγές κρασιού δεν είναι η επικράτηση στις ΗΠΑ ή τις ώριμες αγορές της Ευρώπης, όπου το ελληνικό κρασί ξεκινά από μειονεκτική θέση έναντι πανίσχυρων ανταγωνιστών, αλλά οι νέες, αναδυόμενες αγορές του αναπτυσσόμενου κόσμου.
Πρώτη και καλύτερη η Κίνα, η οποία διαθέτει μια συνεχώς διευρυνόμενη μεσαία τάξη που ήδη αριθμεί εκατοντάδες εκατομμύρια καταναλωτών. Στα αναρίθμητα αστικά της κέντρα με πληθυσμό άνω του 1 εκατ. κατοίκων, το κατά κεφαλήν εισόδημα αυξάνεται αλματωδώς και ο δυτικός τρόπος ζωής κερδίζει συνεχώς έδαφος. Όλο και περισσότεροι Κινέζοι μυούνται στον καφέ, τη δυτική διατροφή και εν τέλει το κρασί, το οποίο προέρχεται κυρίως από τις μεγάλες εξαγωγικές δυνάμεις του πλανήτη. Γιατί όχι και από την Ελλάδα;
Το ίδιο ερώτημα τίθεται και για άλλες, πολλά υποσχόμενες αγορές όπως η Ινδία και -κυρίως- η Ρωσία. Η τελευταία θεωρείται πιο ευπρόσιτη αγορά, λόγω και των πολιτισμικών δεσμών των Ρώσων με τους ομόθρησκους Έλληνες. Η ρωσική οικονομία ευημερεί χάρη στις πωλήσεις καυσίμων, μεταλλευμάτων και λοιπών πρώτων υλών που διαθέτει εν αφθονία. Ως συνέπεια, η ζήτηση κρασιού στη Ρωσία αυξάνεται αλματωδώς κάθε χρόνο, και οι Έλληνες παραγωγοί έχουν ιστορική ευκαιρία να το εκμεταλλευτούν.
Συχνά, ωστόσο, η μεγαλύτερη ευκαιρία βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου. Εν προκειμένω, στη? γειτονιά σου. Οι αγορές της ανατολικής Ευρώπης ήταν για χρόνια... περιφρονημένες. Κι όμως, από την Τσεχία και την Πολωνία, μέχρι τις χώρες της Βαλκανικής, με αιχμή τη Βουλγαρία και την Αλβανία, το ελληνικό κρασί αποδεικνύεται απροσδόκητα δημοφιλές διαμορφώνοντας το πλαίσιο για δυναμική εξαγωγική δραστηριότητα των Ελλήνων παραγωγών.
Επενδύουν στις αναπτυσσόμενες αγορές
Τις προοπτικές που παρουσιάζει η ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας αλλά και οι αναδυόμενες οικονομίες, όπως η Ινδία και η Βραζιλία, σπεύδουν να εκμεταλλευτούν ολοένα και περισσότεροι Έλληνες οινοποιοί. Και αυτό γιατί γνωρίζουν καλά πως εάν εδραιώσουν τη θέση τους εκεί, όχι μόνο θα αφήσουν πίσω τους μονοψήφιους ρυθμούς ανάπτυξης των εξαγωγών (αυξήθηκαν κατά μέσο όρο 6% την πενταετία 2007-2011) αλλά θα δώσουν τέτοια ώθηση στις εξαγωγές που «ανοίξει» μια νέα σελίδα στην ιστορία του ελληνικού κρασιού.
Επέκταση
Η Tsantali, ύστερα από την αλματώδη ανάπτυξη που κατέγραψαν οι πωλήσεις της στην Κίνα, ίδρυσε θυγατρική εταιρεία στο Χονγκ Κονγκ και δημιούργησε δίκτυο 25 ιδιόκτητων καταστημάτων. Στόχος της εταιρείας είναι μέχρι το τέλος του 2012 να λειτουργεί 100 καταστήματα, τα οποία σε ορίζοντα τριετίας θα φθάσουν τα 250. Στα ράφια των καταστημάτων της βρίσκονται κρασιά από τους αμπελώνες της εταιρείας στη Ραψάνη, το Άγιο Όρος, τη Χαλκιδική και τη Μαρώνεια Θράκης καθώς και ελληνικό ελαιόλαδο.
Μετά την πρόσφατη συμφωνία-«μαμούθ» που υπέγραψε με την εταιρεία Gemian Wines του Κινέζου μεγιστάνα Τζι Λάνγκ, ο Οινοποιητικός Συνεταιρισμός ΒΑΕΝΙ-Νάουσα εξετάζει την είσοδό του και σε περιοχές όπως η Ν. Ασία, η Αφρική και ο αραβικός κόσμος. Όπως τονίζει ο κ. Γιώργος Φουντούλης, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Συνεταιρισμού, «στόχος δεν είναι μόνο η είσοδος αλλά και η συνεχής αύξηση του όγκου των πωλήσεων καθώς επίσης και η επαναληψιμότητα των παραγγελιών».
Προώθηση
Στις αγορές της Κίνας και των ΗΠΑ σκοπεύει να δώσει βάρος, όσον αφορά στις εξαγωγές της, η εταιρεία «Ελληνικά Κελλάρια Οίνων Α.Ε.». Η εμπειρία που διαθέτει από τις ΗΠΑ -αγορά η οποία πολλές επιχειρήσεις θεωρούν ως το μεγάλο «στοίχημα» για την προώθηση των προϊόντων τους- είναι πολύτιμη.
Ειδικότερα, στις ΗΠΑ σε συνεργασία με τον αντιπρόσωπό της έχει οργανώσει προωθητικές ενέργειες σε όλη την επικράτεια και έχει καταφέρει να μυήσει τους καταναλωτές στο ελληνικό κρασί. Την πολύ καλή πορεία που έχει πετύχει στα τρία χρόνια παρουσίας της στην Αμερική σκοπεύει να ακολουθήσει και σε τρίτες χώρες οι οποίες παρουσιάζουν τεράστια περιθώρια ανάπτυξης.
Ανάλογη έμφαση στις διεθνείς αγορές δίνει και η «Κτήμα Κ. Λαζαρίδη». Προτεραιότητα βέβαια είναι η διατήρηση και αύξηση των πωλήσεων στις χώρες που ήδη δραστηριοποιείται, όπως για παράδειγμα η Γερμανία και οι ΗΠΑ. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο πρόεδρος & δ/νων σύμβουλος της εταιρείας Κωνσταντίνος Λαζαρίδης, γίνονται προσπάθειες ανάπτυξης σε νέες αγορές που εμφανίζουν προοπτικές στον κλάδο του κρασιού με τη Ρωσία και την Κίνα να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.
Το παράδειγμα της Νέας Ζηλανδίας
Αν υπάρχει μια παγκόσμια οινική δύναμη που η Ελλάδα θα ήταν χρήσιμο να μιμηθεί για να αυξήσει τις εξαγωγές της, αυτή είναι η Νέα Ζηλανδία. Η τελευταία έχει κατορθώσει να αναδειχθεί σε διεθνή πρωταγωνιστή ξεπερνώντας σημαντικά ανταγωνιστικά μειονεκτήματα που τη χαρακτηρίζουν. Ο αμπελώνας της είναι τρεις φορές μικρότερος από αυτόν της Ελλάδας και δεν μπορεί να επιτύχει σημαντικές οικονομίες κλίμακας. Το νόμισμά της, το δολάριο Ν. Ζηλανδίας, λογίζεται -όπως το ευρώ- ως διεθνές, οπότε δεν μπορεί να παίξει με χαμηλές ισοτιμίες για να εξάγει. Τα εργατικά της χέρια είναι εξίσου ή πιο ακριβά από την Ελλάδα. Το βασικότερο όμως είναι ότι κατορθώνει να στέλνει το κρασί της κυριολεκτικά από την άλλη άκρη του πλανήτη -με αδιανόητο για τα ελληνικά δεδομένα κόστος μεταφοράς- και να έχει αποκτήσει σημαντικό μερίδιο στις αγορές των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της υπόλοιπης δυτικής Ευρώπης.
Των Γιώργου Μανέττα και Γιώργου Ι. Μαύρου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου