Παραδοσιακά επαγγέλματα ~ Καρεκλάς

Πριν εμφανιστούν οι πλαστικές πολυθρόνες και οι καρέκλες από ξύλο, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν ψάθινες.

Απ' την πολλή χρήση, όμως, τρυπούσαν εύκολα, επειδή η βάση τους ήταν φτιαγμένη από χόρτο. Όποια, λοιπόν, χαλούσε, την έβαζαν στην άκρη και περίμεναν τον καρεκλά να την επιδιορθώσει:

Ο καρεκλάς ήταν τεχνίτης που επιδιόρθωνε καρέκλες, πλέκοντας τη βάση του ξύλινου πλαισίου. Για το πλέξιμο της χρησιμοποιούσε ένα ειδικό χόρτο, που σε πολλά μέρη το ονόμαζαν «πανιά». Το χόρτο αυτό το μάζευε ο καρεκλάς το καλοκαίρι μέσα από τα ποτάμια και τους βάλτους και το έβαζε στον ήλιο να στεγνώσει. Έπειτα το έκανε δεμάτια, το τύλιγε γύρω από τον ώμο του κι έπαιρνε τις γειτονιές και τα χωριά με τα πόδια. Είχε μαζί του κι έναν τορβά (=σακίδιο) με τα απαραίτητα εργαλεία μέσα: σύρμα, τανάλια, σφυρί, μαχαίρι (τσεκμές) κλπ.

Αντηχούσαν οι δρόμοι απ' την τσιριχτή φωνή του:  «Καρεκλαααάς! Καρέκλες διορθώνω. Ο καρεκλαααάς!».

Άκουγαν οι νοικοκυραίοι που είχαν χαλασμένες καρέκλες, έβγαιναν και τον φώναζαν. Καθόταν αυτός στην αυλή του σπιτιού ή στο πεζούλι του δρόμου κι άρχιζε με επιδεξιότητα να επιδιορθώνει την καρέκλα. Πρώτα έκοβε το κατεστραμμένο κομμάτι της βάσης. Έπειτα έβρεχε το χόρτο, για να μαλακώσει και να δουλεύεται ευκολότερα.






Ξεκινούσε το πλέξιμο απ' τις άκρες και τελείωνε στο κέντρο. Τα χέρια του δούλευαν με μαεστρία. Έπιανε πολλές φορές κι έναν παραπονιάρικο σκοπό μέχρι να τελειώσει τη δουλειά. Θαύμαζαν οι νοικοκυρές, του 'φτιαχναν κι έναν καφέ και του τον πρόσφεραν μαζί με κρύο νερό απ' το πηγάδι. Όταν τέλειωνε το πλέξιμο, έκοβε με τον τσεκμέ τις άκρες του χόρτου που προεξείχαν.
Έπειτα έβαζε την «παλιά» (την γεροντότερη του σπιτιού) να καθήσει με το εγγονάκι, για να δει αν «κρατάει» η καρέκλα. Πληρωνόταν μετά για τον κόπο του και συνέχιζε το δρόμο του.

Πολλή δουλειά είχε τότε ο καρεκλάς με τα καφενεία. Εκεί υπήρχαν πολλές καρέκλες που από την καθημερινή χρήση χαλούσαν γρήγορα. Τις μάζευε αυτές σε μια γωνιά ο καφετζής κι όταν περνούσε ο καρεκλάς κάνανε τη συμφωνία και από το πρωί ίσαμε το μεσημέρι τις τελείωνε.

Αν ήταν μερακλής ο καφετζής, έβαφε με διάφορα χρώματα τα χόρτα και η καρέκλα γινόταν αριστούργημα. Αργότερα το χόρτο αντικαταστάθηκε από χρωματιστά κορδόνια κι έπειτα οι καρέκλες βιομηχανοποιήθηκαν.

Μόνο σε κάποια παραδοσιακά καφενεία θα βρούμε σήμερα ψάθινες καρέκλες. Ίσως γι' αυτό να 'χουν απομείνει κάποιοι καρεκλάδες ακόμη, τσιγγάνοι σχεδόν όλοι. Σε λίγα χρόνια, θα χαθούν κι αυτοί.

Πηγή: Παραδοσιακά επαγγέλματα (Εκδόσεις Μαλλιάρης)
Ψάχνοντας φωτογραφίες στο διαδίκτυο για να εμπλουτίσω την ανάρτηση, έπεσα σε ένα πολύ καλό παρόμοιο άρθρο. Δείτε το εδώ.

Περισσότερα παραδοσιακά επαγγέλματα στην κατηγορία "Παράδοση".