Συνολικά, ο φίλτατος κ. Δ. Ρέππας τους προσδιόρισε περίπου στους 712.000, προσμετρώντας και σχεδόν 5.500 υπαλλήλους οι οποίοι παραμένουν για κάποιον ανεξήγητο λόγο «αταξινόμητοι», αλλά εξαιρώντας τους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ, οι οποίοι είναι και αυτοί αρκετές χιλιάδες…
Δίχως να υπεισέλθουμε περαιτέρω στην ακρίβεια των παραπάνω στοιχείων, τα οποία, παρά τις δύο «απογραφές» που έχουν γίνει, μία επί υπουργίας Γ. Ραγκούση και μία επί Δ. Ρέππα, παραμένουν αν μη τι άλλο «ευμετάβλητα», τουλάχιστον γνωρίζουμε περίπου πόσοι απασχολούνται σήμερα στο Δημόσιο.
Γεγονός χρήσιμο, καθότι τους πληρώνουμε…
Επίσης γνωρίζουμε, βάσει των στοιχείων που παρέχονται μέσω της ηλεκτρονικής διεύθυνσης http://apografi.yap.gov.gr/apografi/default.asp, όπου βρίσκεται το «Μητρώο των Μισθοδοτούμενων Ελληνικού Δημοσίου», ότι από τους 635.904 μονίμους υπαλλήλους και ΙΑΔΧ μόνον οι 226.212 εξ αυτών δήλωσαν ότι είναι σε θέση να επεξεργαστούν ένα κείμενο ηλεκτρονικά (επεξεργασία κειμένου), οι 224.747 ότι «μπαίνουν» στο διαδίκτυο, οι 205.585 ότι μπορούν να στείλουν ένα e-mail, οι 153.896 ότι μπορούν να χειριστούν ένα λογιστικό φύλλο, όπως αυτά που διαθέτει το πρόγραμμα Excel, οι 142.562 ότι είναι σε θέση να χειριστούν εφαρμογές παρουσίασης και μόνον οι 97.890 εξ αυτών ότι μπορούν να αξιοποιήσουν ή εν τέλει να εισέλθουν και να χειριστούν μια βάση δεδομένων.
Αν, όμως, μόνον ο ένας στους τρεις δηλώνει ότι μπορεί να γράψει ένα κείμενο και να στείλει ένα e-mail, τότε οι λοιποί τι κάνουν στο ελληνικό δημόσιο;
Θα πείτε, ίσως, τι χρειάζεται την πρόσβαση στο διαδίκτυο ένας στρατιωτικός, ένας αστυνομικός ή ένας πυροσβέστης για να κάνει τη δουλειά του, και έως έναν βαθμό ίσως έχετε δίκιο…
Ακόμη, όμως, και εάν εξαιρέσουμε τον πλούτο της γνώσης ή τη δυνατότητα της επικοινωνίας που θα είχαν οι ενασχολούμενοι σε αυτούς τους τομείς δραστηριότητας, εάν είχαν την ικανότητα αξιοποίησης του διαδικτύου, πώς ελπίζουμε έστω και στη στοιχειώδη αύξηση της παραγωγικότητας των δημοσίων υπαλλήλων εάν δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή;
Η αναμόρφωση της δομής και της λειτουργίας της ελληνικής κρατικής μηχανής, αν και εξαγγέλθηκε επανειλημμένως, από την παρούσα κυβέρνηση, από την προηγούμενη, αλλά και από εκείνην η οποία προηγήθηκε, ουδέποτε ξεκίνησε.
Τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ) έχουν δώσει μια μεγάλη ανάσα στους πολίτες αυτής της χώρας, καθώς έχουν περιορίσει στο ελάχιστο την επαφή τους με τη γραφειοκρατία του Δημοσίου και την ταλαιπωρία ή και τη διαφθορά που ενίοτε τη συνοδεύει, δεν αποτελούν όμως τη λύση στο πρόβλημα που συνιστά σήμερα η αναποτελεσματική λειτουργία του δημόσιου τομέα.
Ζητήματα προμηθειών, διεκπεραίωσης υποθέσεων κάθε λογής, καίριας σημασίας για τη βελτίωση της παραγωγικότητας του μεγαλύτερου εργοδότη της χώρας, προφανώς θα μπορούσαν αντιμετωπιστούν ευχερέστερα εάν οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι ήσαν εξοικειωμένοι με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και το διαδίκτυο.
Στη χθεσινή παρουσίαση ο υφυπουργός, Π. Τζωρτζάκης, αναφέρθηκε στα «προβληματάκια» που χαρακτηρίζουν την περίφημη «ηλεκτρονική διακυβέρνηση», μιλώντας για το περίφημο πρόγραμμα «Διαύγεια», τον ιστότοπο, δηλαδή, όπου κάθε κυβερνητικός φορέας οφείλει να αναρτά τις αποφάσεις του για προμήθειες, διοικητικές πράξεις κ.λπ.
Έναν ιστότοπο όπου αναρτώνται σχεδόν τα πάντα, ή εν τέλει ό,τι κρίνουν οι διοικήσεις των κάθε λογής φορέων ότι πρέπει να αναρτηθεί, ακόμη και εάν ουδείς μπει ποτέ στον κόπο να διασταυρώσει εάν οι αποφάσεις ή οι προμήθειες του ενός τμήματος «κονταροχτυπιούνται» με εκείνες του άλλου…
Ίσως, για κάποιους όλα αυτά να είναι μια πολυτέλεια.
Για μια χώρα, όμως, η οποία χρεοκόπησε εξαιτίας των δημοσιονομικών της προβλημάτων, ήτοι του σπάταλου και αναποτελεσματικού τρόπου με τον οποίο λειτουργούσε, προφανώς δεν είναι…
του Ν.Γ. Δρόσου / euro2day.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου